"Wat achter ons ligt
en wat voor ons ligt,
is niets vergeleken met
wat in ons ligt"
~ Ralph Waldo Emerson
Dit is mijn laatste boodschap op deze blog.
Jaren heb ik hier geschreven over dat, wat nu achter mij ligt. Ik draag de herinneringen mee. Ervaringen die mij hebben gevormd tot wie ik nu ben.
Ik ga ook heus nog wel schrijven over wat voor mij ligt, maar daarvoor ga ik een nieuwe blog opstarten. Een blog die begint met een reis; mijn uitwisseling naar Canada =)
1 ding vind ik nog belangrijk om te zeggen, een spreuk die ik jaren en jaren geleden eens op mijn spiegel had geschreven: "shoot for the moon, and remember you are already in the stars".
Droom groot, maar geniet ook van elk klein wonder en onthou It's everywhere!
Heel veel liefs,
zondag 26 februari 2012
donderdag 29 december 2011
Wensen voor 2012
Was it ever there at all or have I lost my way?
The path of least resistance is catching up with me again today
~Brandi Carlile
Auw, grumbels, auw. Hoeveel pech kan een persoon in 1 uur hebben? Ik had een wrap in de oven gedaan om als avondeten te verorberen. Aangezien ik nog steeds geen ovenwanten heb gekocht, en het in theorie prima zonder, haalde ik ook vanavond weer de schaal uit de oven met een theedoek. Helaas ging het deze keer iets minder soepsel en brandde ik drie vingers. Omdat het toch wel pijn deed en ik blaren voelde opkomen besloot ik mijn hand maar even in de vriezer te houden, terwijl ik tegelijker tijd verder ging met het lezen van een studieboek op de computer. Om dit mogelijk te maken liep mijn laptopaccusnoer dwars door de kamer. Toen ging de telefoon... terwijl ik opstond was ik even dat lange onhandige snoer vergeten die aan mijn laptop vastzat, dus RINKELBAMPATS viel er een bord van mijn dresser op de grond. Die val van ongeveer 1 meter zorgde ervoor dat dat bord in 1000 stukjes op de grond lag. Vervolgens moest ik natuurlijk stofzuigen, waarbij ik heel gemeen een spiertje in mijn rug heb verrekt. Grumbels, daar zit ik nu dan met drie blaren op mn recchterhand unable to move.
Het lijkt ons kerstfeest wel, met zoveel dingentjes die misgaan. Al waren dat vooral grappige dingetjes. Zo ging mijn vader helpen met het maken van de traditionele langervinger kerstpudding.
Het idee; doordrenk langevingers in kersensap, en leg deze op de bodem en langs de rand van een schaal. Stort de kersen op de lange vingers en daarbovenop weer zelfgemaakte pudding. Laat dit geheel en dagje/nacht trekken op een koele plek (oftewel de garage) en stort de volgende dag een laag slagroom op de pudding en graneer het geheel af met een paar losse kersen. Nu gign mijn vader alleen bij de eerste stap de miust al in. ij begon droge lange vingers in de schal te stapelen. Natuurlijk lagen mijn moeder en ik dubbel van het lachen.
Verder maakten we hartige taart en toen we de geitenkaas wilden paneren, kwamen we erachter dat we alle eieren al door de hartige taart hadden gebruikt... Hmzz dan maar met water, helaas bleek dat niet een knapperig korstje op te leveren waardoor de geitenkaas nogal mislukt was. We hadden een zeer gevarieerd kerstdinee wat ook wel moet met een gezin waarin twee vleeseters zijn, een zeer kieskeurige vleeseten (oftewel mn kleine zusje die het meest tevreden is met een hamburger), een vegetarier die wel vis eet en een vegetarier die geen vis, vlees, stremsel, gelatine of wat dan ook eet... dan krijg je wat aparte combinaties op tafel ;)
De woensdag voor kerst had ik ook al zo'n apart kerstdinee met de gerechten die ik met mijn huisgenootjes had gemaakt. We hadden van te voren niet echt afgesproken wie nou wat zou maken, alleen in termen van "hoofdgerecht" "toetje" "hapjes". We hadden om 18.00 afgesproken, alleen kwam de jongen die voor het hoofdgerecht zou zorgen niet opdagen. Dus wij begonnen maar alvast aan stokbroodjes met allerlei dingetjes erop en aan gepofte aardappel. 1,5 uur later kwam de jongen van het hoofdgerecht toch aanzetten (gelukkig, want we waren al een beetje bezorgd dat hij onder een tram lag ofzo) met de ingredienten voor kip met kruidenboter in bladerdeeg... het moest alleen wel 50 minuten in de oven :p Het was allemaal even heerlijk en het kwam erop neer dat we om 22uur eens aan het toetje begonnen (A)
De weg met de minste weerstand is misschien wel de makkelijkste weg, maar is het de juiste? Ik heb geleerd dat het de oeite waard is om ergens voor te vechten, om te streven naar het behalen van doelen, ondanks dat de weg er naartoe soms lastig en zwaar is. er zijn momenten dat ik op wilde geven, dat ik gewoon lekker onder de dekens wilde blijven liggen. Maar ik ben blij dat ik door heb gezet. Bijvoorbeeld een extra tentamen doen, in een week waar ik er al 2 hadstaan, was een ambitieuse opgave. Maar een cijfer met 2,5 punt omhoog halen is dan wel weer de moeite waard.
Nu is het alweer bijna 2012. Ik hoop dat de wereld een stukje beter wordt, dat het regenwoud eens overeind blijft staan in plaats van krimpt, dat liefde groeit, vriendschappen worden gesloten, dat er wordt gelachen tot je er buikpijn van krijgt, dat bepaalde dromen uitkomen en andere blijven bestaan tot het moment daar is en oja dat ik op wonderbaarlijke wijze 10 kilo afval ;)
Liefs,
The path of least resistance is catching up with me again today
~Brandi Carlile
Auw, grumbels, auw. Hoeveel pech kan een persoon in 1 uur hebben? Ik had een wrap in de oven gedaan om als avondeten te verorberen. Aangezien ik nog steeds geen ovenwanten heb gekocht, en het in theorie prima zonder, haalde ik ook vanavond weer de schaal uit de oven met een theedoek. Helaas ging het deze keer iets minder soepsel en brandde ik drie vingers. Omdat het toch wel pijn deed en ik blaren voelde opkomen besloot ik mijn hand maar even in de vriezer te houden, terwijl ik tegelijker tijd verder ging met het lezen van een studieboek op de computer. Om dit mogelijk te maken liep mijn laptopaccusnoer dwars door de kamer. Toen ging de telefoon... terwijl ik opstond was ik even dat lange onhandige snoer vergeten die aan mijn laptop vastzat, dus RINKELBAMPATS viel er een bord van mijn dresser op de grond. Die val van ongeveer 1 meter zorgde ervoor dat dat bord in 1000 stukjes op de grond lag. Vervolgens moest ik natuurlijk stofzuigen, waarbij ik heel gemeen een spiertje in mijn rug heb verrekt. Grumbels, daar zit ik nu dan met drie blaren op mn recchterhand unable to move.
Het lijkt ons kerstfeest wel, met zoveel dingentjes die misgaan. Al waren dat vooral grappige dingetjes. Zo ging mijn vader helpen met het maken van de traditionele langervinger kerstpudding.
Het idee; doordrenk langevingers in kersensap, en leg deze op de bodem en langs de rand van een schaal. Stort de kersen op de lange vingers en daarbovenop weer zelfgemaakte pudding. Laat dit geheel en dagje/nacht trekken op een koele plek (oftewel de garage) en stort de volgende dag een laag slagroom op de pudding en graneer het geheel af met een paar losse kersen. Nu gign mijn vader alleen bij de eerste stap de miust al in. ij begon droge lange vingers in de schal te stapelen. Natuurlijk lagen mijn moeder en ik dubbel van het lachen.
Verder maakten we hartige taart en toen we de geitenkaas wilden paneren, kwamen we erachter dat we alle eieren al door de hartige taart hadden gebruikt... Hmzz dan maar met water, helaas bleek dat niet een knapperig korstje op te leveren waardoor de geitenkaas nogal mislukt was. We hadden een zeer gevarieerd kerstdinee wat ook wel moet met een gezin waarin twee vleeseters zijn, een zeer kieskeurige vleeseten (oftewel mn kleine zusje die het meest tevreden is met een hamburger), een vegetarier die wel vis eet en een vegetarier die geen vis, vlees, stremsel, gelatine of wat dan ook eet... dan krijg je wat aparte combinaties op tafel ;)
De woensdag voor kerst had ik ook al zo'n apart kerstdinee met de gerechten die ik met mijn huisgenootjes had gemaakt. We hadden van te voren niet echt afgesproken wie nou wat zou maken, alleen in termen van "hoofdgerecht" "toetje" "hapjes". We hadden om 18.00 afgesproken, alleen kwam de jongen die voor het hoofdgerecht zou zorgen niet opdagen. Dus wij begonnen maar alvast aan stokbroodjes met allerlei dingetjes erop en aan gepofte aardappel. 1,5 uur later kwam de jongen van het hoofdgerecht toch aanzetten (gelukkig, want we waren al een beetje bezorgd dat hij onder een tram lag ofzo) met de ingredienten voor kip met kruidenboter in bladerdeeg... het moest alleen wel 50 minuten in de oven :p Het was allemaal even heerlijk en het kwam erop neer dat we om 22uur eens aan het toetje begonnen (A)
De weg met de minste weerstand is misschien wel de makkelijkste weg, maar is het de juiste? Ik heb geleerd dat het de oeite waard is om ergens voor te vechten, om te streven naar het behalen van doelen, ondanks dat de weg er naartoe soms lastig en zwaar is. er zijn momenten dat ik op wilde geven, dat ik gewoon lekker onder de dekens wilde blijven liggen. Maar ik ben blij dat ik door heb gezet. Bijvoorbeeld een extra tentamen doen, in een week waar ik er al 2 hadstaan, was een ambitieuse opgave. Maar een cijfer met 2,5 punt omhoog halen is dan wel weer de moeite waard.
Nu is het alweer bijna 2012. Ik hoop dat de wereld een stukje beter wordt, dat het regenwoud eens overeind blijft staan in plaats van krimpt, dat liefde groeit, vriendschappen worden gesloten, dat er wordt gelachen tot je er buikpijn van krijgt, dat bepaalde dromen uitkomen en andere blijven bestaan tot het moment daar is en oja dat ik op wonderbaarlijke wijze 10 kilo afval ;)
Liefs,
maandag 19 december 2011
De kwelling van tentamenweek
IK MOET LEREN
tentamenweek en ik ben iets té kalm. Zo kalm dat ik het niet kan opbrengen om te leren, om die boeken op te slaan en alles te lezen over logistische regressietechnieken. Het probleem natuurlijk is dat als ik straks dat tentamen moet maken en ik weet dingen niet; dat dat dan mijn eigen schuld is. Grove onderschatting van de werkelijkheid om maar even in statistische termen te blijven.
Dus een lijstje;
maandag: aantekeningen leren + proeftentamen maken
dinsdag: tentamen 1 maken + oefentoets SPSS maken
woensdag: SPSS toets maken + leren hoofdstuk 5
donderdag: oefententamen maken + leren aantekeningen + hoofdstuk 6
vrijdag: tentamen 2 maken en dan.... christmas :) 's avonds naar een feestje, zaterdag totale ontspanning, zondag en maandag kerstvieren en daarna weer flink aan het leren voor mn tentamen van 4 januari. En daarna vlieg ik naar Kaunas :)
Ik heb ontzettend veel zin in feestjes, kerst, oud&nieuw en mijn citytrip, maar eerst moet ik echt even doorzetten en nu gewoon gaan leren. HUP HUP.
tentamenweek en ik ben iets té kalm. Zo kalm dat ik het niet kan opbrengen om te leren, om die boeken op te slaan en alles te lezen over logistische regressietechnieken. Het probleem natuurlijk is dat als ik straks dat tentamen moet maken en ik weet dingen niet; dat dat dan mijn eigen schuld is. Grove onderschatting van de werkelijkheid om maar even in statistische termen te blijven.
Dus een lijstje;
maandag: aantekeningen leren + proeftentamen maken
dinsdag: tentamen 1 maken + oefentoets SPSS maken
woensdag: SPSS toets maken + leren hoofdstuk 5
donderdag: oefententamen maken + leren aantekeningen + hoofdstuk 6
vrijdag: tentamen 2 maken en dan.... christmas :) 's avonds naar een feestje, zaterdag totale ontspanning, zondag en maandag kerstvieren en daarna weer flink aan het leren voor mn tentamen van 4 januari. En daarna vlieg ik naar Kaunas :)
Ik heb ontzettend veel zin in feestjes, kerst, oud&nieuw en mijn citytrip, maar eerst moet ik echt even doorzetten en nu gewoon gaan leren. HUP HUP.
woensdag 14 december 2011
The Solitude
"She remembered lying in the crevasse, buried by snow. She tought of that perfect silence. Also now, like then, no one knew where she was. This time too, no one would come. But she no longer expected them to.
She smiled to the clear sky. With a little effort, she could get up by herself."
~The solitude of prime numbers
Als je maanden en maanden nadat je een boek gelezen heb ineens een zin uit dat boek te binnen schiet, omdat het zo'n indruk op je heeft gemaakt, dan is het een goed boek. The solitude of prime numbers is zo'n boek. Ik heb er al eens eerder over geblogd, en van de week schoot ineens die zin "but she no longer expected them to" in me hoofd. Toen ik het las kon ik de pijn, de hoop en het verdriet van de hoofdpersonen voelen en aan het eind voelde ik de rust die de hoofdpersoon ontving nadat ze alles had losgelaten. She no longer expected somebody to come...
Ik heb nog een boekenbon liggen en ik kan niet wachten om een heerlijk nieuw boek te kopen. Volgende week, na mijn tentamens, ga ik naar een winkel, ik ben de naam even kwijt, gewoon omdat ik dat zo'n mooie winkel vind. Het zit in een oud pand en de boekenkasten lopen in een spiraal omhoog. Er liggen houten krakende planken op de grond en voor sommige boeken moet het personeel echt op zo'n grote bibliotheek ladder klimmen om het voor je te pakken. Dan 1 dag niks anders doen dan in bed liggen met kopjes thee en chocola en lezen :)
Liefs,
She smiled to the clear sky. With a little effort, she could get up by herself."
~The solitude of prime numbers
Als je maanden en maanden nadat je een boek gelezen heb ineens een zin uit dat boek te binnen schiet, omdat het zo'n indruk op je heeft gemaakt, dan is het een goed boek. The solitude of prime numbers is zo'n boek. Ik heb er al eens eerder over geblogd, en van de week schoot ineens die zin "but she no longer expected them to" in me hoofd. Toen ik het las kon ik de pijn, de hoop en het verdriet van de hoofdpersonen voelen en aan het eind voelde ik de rust die de hoofdpersoon ontving nadat ze alles had losgelaten. She no longer expected somebody to come...
Ik heb nog een boekenbon liggen en ik kan niet wachten om een heerlijk nieuw boek te kopen. Volgende week, na mijn tentamens, ga ik naar een winkel, ik ben de naam even kwijt, gewoon omdat ik dat zo'n mooie winkel vind. Het zit in een oud pand en de boekenkasten lopen in een spiraal omhoog. Er liggen houten krakende planken op de grond en voor sommige boeken moet het personeel echt op zo'n grote bibliotheek ladder klimmen om het voor je te pakken. Dan 1 dag niks anders doen dan in bed liggen met kopjes thee en chocola en lezen :)
Liefs,
maandag 5 december 2011
5 stappen richting meer
Veel dingen gingen de laatste tijd een beetje mis. Telkens teleurstellingen is niet goed voor je state of mind. Daarom heb ik een paar stappen genomen.
Stap 1. Ik ging winkelen. Het klinkt zo oppervlakkig, maar he, ik geloof echt dat als je je mooi voelt van buiten, dat ook naar binnen toe werkt. Dus ik kocht een prachtig doosje van de Sephora met daarin 16 kleurtjes oogschaduw en een primer van Urban Decay. Dat is echt een prachtig make-up merk, hele goede kwaliteit en het maakt dat zelfs goedkope douglas huismerk oogschaduw de hele dag blijft zitten zonder te vervagen. Genoeg reclame. Verder heb ik nog sinterklaas inkopen gedaan en mijn suprise in elkaar geknutseld, details kan ik natuurlijk niet zomaar aan cyberspace prijsgeven maar leuk zijn ze zeker :)
Stap 2 op mijn pad van geluk is sporten. Dat is natuurlijk een long-term project waar ik het al tijden over heb, maar sinds ik lid ben van de sportschool ben ik goed bezig. Ik ga in ieder geval twee keer in de week naar de sportschool. Xco is de hit van het moment :p Het staat voor Extreem Core en je traint dan ook vooral je buik en taille. Het is wel zwaar maar na een paar keer gaat het al beter. Kwestie van volhouden dus.
Als ik geen zin heb in zo'n fanatieke les, ga ik naar pilates of naar de les Buik&Rug die maar een halfuur duurt.
Stap 3 is leuke dingetjes doen, om tussen het leren door toch even te ontspannen. Zo heb ik rijdag weer een reunie met de meiden waarmee ik van de zomer weg was.Maar ook relaxend een filmpje kijken en pizza eten of gewoon even gezellig koffiedrinken in wat tussenuren. Dat zijn dingetjes die 09.00 tot 16.30 dagen statistiek doenlijk maken. (Eigenlijk vind ik het vreselijk, statistiek, regressietechnieken en werken met zo'n computerprogramma, maarja je kunt nou eenmaal geen onderzoek doen zonder dat ook te kunnen en hoewel het dus hele droge en saaie stof is, kan ik het nog goed bijhouden)
Stap 4 is sparen. Ik heb in september een spaarrekening geopend en elke maand zet ik een deel van mijn loon weg. Deze maand kreeg ik ook nog een restant van mijn zomergeld (dat zit een beetje ingewikkeld in elkaar) binnen wat ik ook weer naar mijn spaarrekening heb overgemaakt. Hoewel ik nog niet echt een doel heb, is het niet geheel doelloos; ik spaar namelijk voor vliegtickets en reizen. Dat geeft zo'n fijn gevoel, wetend dat je bouwt aan de basis van prachtige mogelijkheden. Het reizen brengt me naar punt 5.
Stap 5 is namelijk redelijk korte termijn en superleuk! Voor mijn verjaardag had ik een vliegticket gekregen en samen met mijn zus ga ik na mn tentamen in de eerste week van januari op citytrip naar Kaunas :) Lekker lowbudget deze -zo het schijnt- super hippe, moderne en upcoming stad uitchecken!
xxx
Stap 1. Ik ging winkelen. Het klinkt zo oppervlakkig, maar he, ik geloof echt dat als je je mooi voelt van buiten, dat ook naar binnen toe werkt. Dus ik kocht een prachtig doosje van de Sephora met daarin 16 kleurtjes oogschaduw en een primer van Urban Decay. Dat is echt een prachtig make-up merk, hele goede kwaliteit en het maakt dat zelfs goedkope douglas huismerk oogschaduw de hele dag blijft zitten zonder te vervagen. Genoeg reclame. Verder heb ik nog sinterklaas inkopen gedaan en mijn suprise in elkaar geknutseld, details kan ik natuurlijk niet zomaar aan cyberspace prijsgeven maar leuk zijn ze zeker :)
Stap 2 op mijn pad van geluk is sporten. Dat is natuurlijk een long-term project waar ik het al tijden over heb, maar sinds ik lid ben van de sportschool ben ik goed bezig. Ik ga in ieder geval twee keer in de week naar de sportschool. Xco is de hit van het moment :p Het staat voor Extreem Core en je traint dan ook vooral je buik en taille. Het is wel zwaar maar na een paar keer gaat het al beter. Kwestie van volhouden dus.
Als ik geen zin heb in zo'n fanatieke les, ga ik naar pilates of naar de les Buik&Rug die maar een halfuur duurt.
Stap 3 is leuke dingetjes doen, om tussen het leren door toch even te ontspannen. Zo heb ik rijdag weer een reunie met de meiden waarmee ik van de zomer weg was.Maar ook relaxend een filmpje kijken en pizza eten of gewoon even gezellig koffiedrinken in wat tussenuren. Dat zijn dingetjes die 09.00 tot 16.30 dagen statistiek doenlijk maken. (Eigenlijk vind ik het vreselijk, statistiek, regressietechnieken en werken met zo'n computerprogramma, maarja je kunt nou eenmaal geen onderzoek doen zonder dat ook te kunnen en hoewel het dus hele droge en saaie stof is, kan ik het nog goed bijhouden)
Stap 4 is sparen. Ik heb in september een spaarrekening geopend en elke maand zet ik een deel van mijn loon weg. Deze maand kreeg ik ook nog een restant van mijn zomergeld (dat zit een beetje ingewikkeld in elkaar) binnen wat ik ook weer naar mijn spaarrekening heb overgemaakt. Hoewel ik nog niet echt een doel heb, is het niet geheel doelloos; ik spaar namelijk voor vliegtickets en reizen. Dat geeft zo'n fijn gevoel, wetend dat je bouwt aan de basis van prachtige mogelijkheden. Het reizen brengt me naar punt 5.
Stap 5 is namelijk redelijk korte termijn en superleuk! Voor mijn verjaardag had ik een vliegticket gekregen en samen met mijn zus ga ik na mn tentamen in de eerste week van januari op citytrip naar Kaunas :) Lekker lowbudget deze -zo het schijnt- super hippe, moderne en upcoming stad uitchecken!
xxx
donderdag 24 november 2011
lyrics
Rebecca Lavelle - Common ground
Common ground, find commmon ground
Keep on looking, til it's found
Got one chance, that's what they say
They're all wrong cos there are many ways
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Nothing certain, that's so tough
Nothing easy, yeah that rough
Walk towards it or let it go?
Speak the words, the words you know
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Common ground, find common ground
It is out there, it can be found
Many chances, many ways
Common ground, the road is laid
But you....
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road
A long, long road
It's a long, long road to find your dream
Common ground, find commmon ground
Keep on looking, til it's found
Got one chance, that's what they say
They're all wrong cos there are many ways
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Nothing certain, that's so tough
Nothing easy, yeah that rough
Walk towards it or let it go?
Speak the words, the words you know
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Common ground, find common ground
It is out there, it can be found
Many chances, many ways
Common ground, the road is laid
But you....
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road
A long, long road
It's a long, long road to find your dream
woensdag 23 november 2011
Grrrr
Ik ben echt zo gefrustreerd right now. Zo erg had ik me verheugd op de start van mijn stijldanslessen, waarvoor ik me begin oktober aan de balie van het sportcentrum had opgegeven. Ik weet nog dat ik dat ik heel specifiek vroeg of het echt goed zou komen met het koppelen van mij aan een danspartner en of het echt voor beginners was etc.
"Ja ja" zei die vrouw achter de balie toen. Dus ik was helemaal blij.
Vanavond zou het dan beginnen en ik had er zin in. Voor de zekerheid ging ik nog even op de site kijken of er iets stond over kledingvoorschriften. In mijn mail had ik al de bevestiging zitten van tijd en datum, dus daar was ik zeker van. Dus ik op de site, staat daar dat vanavond blok II van module 1 begint. Wat dus impliceert dat je eerst blok I van module 1 moet hebben gedaan. Dus ik voel echt een "grrrrr" opkomen en besluit maar even naar de receptie te bellen. Nu had deze vrouw ook niet bepaald veel verstand van zaken, maar nadat ze even goed speurde kwam ze erachter dat je in blok II aanvullende passen leert, voortbordurend op de basispassen uit blok I en als je die beide hebt gedaan haal je je beginnersdiploma.
Die eerste vrouw heeft het gewoon verkeerd gedaan, en dat kan natuurlijk gebeuren. Maar toch ben ik gefrustreerd en eigenlijk ook wel een beetje boos want ik had het nog zó gevraagd.
En daarbij is het weer een teleurstelling in plaats van de positieve boost die ik juist even nodig had...
"Ja ja" zei die vrouw achter de balie toen. Dus ik was helemaal blij.
Vanavond zou het dan beginnen en ik had er zin in. Voor de zekerheid ging ik nog even op de site kijken of er iets stond over kledingvoorschriften. In mijn mail had ik al de bevestiging zitten van tijd en datum, dus daar was ik zeker van. Dus ik op de site, staat daar dat vanavond blok II van module 1 begint. Wat dus impliceert dat je eerst blok I van module 1 moet hebben gedaan. Dus ik voel echt een "grrrrr" opkomen en besluit maar even naar de receptie te bellen. Nu had deze vrouw ook niet bepaald veel verstand van zaken, maar nadat ze even goed speurde kwam ze erachter dat je in blok II aanvullende passen leert, voortbordurend op de basispassen uit blok I en als je die beide hebt gedaan haal je je beginnersdiploma.
Die eerste vrouw heeft het gewoon verkeerd gedaan, en dat kan natuurlijk gebeuren. Maar toch ben ik gefrustreerd en eigenlijk ook wel een beetje boos want ik had het nog zó gevraagd.
En daarbij is het weer een teleurstelling in plaats van de positieve boost die ik juist even nodig had...
Abonneren op:
Posts (Atom)